Volgens alle analyses leven wij thans in een wegwerp maatschappij. Als iets het niet meer doet of je vindt het niet meer mooi, dan gooi je het gewoon weg, ook al zou het wellicht gerepareerd kunnen worden. Zo vind je op de gemeentelijke stortplaats containers vol met strijkijzers en televisies, waar misschien alleen maar een nieuwe stekker aanhoeft. Ook kleding, soms niet eens kapot laat staan versleten, verdwijnt na enkele jaren al weer richting afvalberg. Naar verluidt gooien we ongeveer 15 % van alle ingekochte etenswaren weg. Weliswaar veel daarvan via de “groene bak” maar toch. De kringloopwinkels hebben pakhuizen vol meubels die zijn afgedankt. We nemen blijkbaar gemakkelijk afscheid van zaken die we niet meer nodig hebben of willen hebben.

Maar er zijn een paar dingen die we moeilijk wegdoen. Boeken bijvoorbeeld en cd’s. Ik ken genoeg mensen die ook nog een forse rij grammofoonplaten hebben staan. Veel mensen verzamelen tijdschriften; laten deze inbinden. En als je dan eens boeken gaat opruimen gooi je deze nog niet bij het oud papier. Massaal vinden oude boeken hun weg naar de vele boekenmarkten, o.a. in het kerkelijk centrum Williamstraat. En Het Boek gooi je zeker niet weg. Stokoude en soms onleesbare Bijbels blijven generaties lang doorgegeven worden.

Waarom hebben mensen een andere houding tegenover “gebruikte boeken” dan bijvoorbeeld tegenover gebruikte jassen? Beide zijn een beetje versleten maar kunnen nog best mee!

Het zal er mee te maken hebben dat we ons, meer of minder bewust, realiseren dat boeken en ook CD’s iets met zich meedragen. Daar zit iets in waar over is nagedacht. Het gaat over emoties en gevoelens. De schrijver, muzikant of zanger leeft al lang niet meer maar de gedachte, geluiden, emoties en stem nog wel. Je gooit niet zomaar iemands gedachten weg of iemands vondsten. Dat is alsof je een persoon weggooit. Die boeken zijn misschien nog wel de enige manier om die persoon een beetje te leren kennen. Hij of zij “spreekt” nog, zelfs na eeuwen. 

Bij Het Boek wordt dat nog nadrukkelijker …… niet alleen ervaren we de Bijbel als een boek vol door mensen opgeschreven gevoelens, intenties, overtuigingen, e.d., maar we koppelen die zelfs aan de gedachten en uitspraken en wensen van de allerhoogste. De mensen die de Bijbel schreven deden dat met bijzondere inspiratie. God zelfs is aan het woord en Gods Woord gooi je zeker niet zomaar weg.

Maar ……. Als de boeken dicht blijven, ja, dan blijven het eigenlijk toch gewoon alleen maar dingen. “Stofnesten” zoals ze dan ook wel genoemd worden. De stem is pas te horen, de woorden worden pas levendig, als het boek opengaat.

In de week van het Boek willen we dat ene boek in ieder geval weer eens van de plank halen. Oude woorden tot leven proberen te brengen. Door ze te lezen, te bespreken, te bezingen, ja, zelfs te proeven. Misschien een beetje het stof eraf blazen.

U bent welkom om daar aan mee te doen. De Bijbel is geen ding. Het gaat om het levende woord. Maar de woorden komen pas tot leven als ze worden gelezen en gesproken. Welkom bij al de activiteiten in de week van Het Boek.

Willem Vermeulen.