De week waarin deze kerkbode uitkomt is de internationale week van gebed voor de eenheid der kerken. Lange tijd werd aan deze week vooral binnen de Raad van Kerken aandacht geschonken maar ook de Evangelische Alliantie heeft de week al enige tijd op haar agenda gezet. Sinds enkele jaren is er nu een internationaal gezamenlijk thema. Dit brengt bijna het gehele spectrum van Christelijke stromingen samen. Dit jaar zeker omdat een zeer aansprekende schriftlezing is gekozen met als thema de eenheid in Christus. Paulus schrijft in de eerste brief aan de Korintiërs:

Broeders en zusters, in de naam van onze Heer Jezus Christus roep ik u op om allen eensgezind te zijn, om scheuringen te vermijden, om in uw denken en uw overtuiging volkomen één te zijn. Door Chloë’s huisgenoten is mij namelijk verteld, broeders en zusters, dat er verdeeldheid onder u heerst. Ik bedoel dat de een zegt: ‘Ik ben van Paulus,’ een ander: ‘Ik van Apollos,’ een derde: ‘Ik van Kefas,’ en een vierde: ‘Ik van Christus.’ Is Christus dan verdeeld?  

Het is bijzonder dat al zo diep in de kerkgeschiedenis het duidelijk is dat mensen zich gemakkelijk hergroeperen en soms achter leiders aan willen lopen. Er zijn zelfs kerkgenootschappen en kerkelijke stromingen die aan een voorman hun identiteit en zelfs hun naam ontlenen. Dat lezen we in deze brief van Paulus ook al en we kunnen het ook zien aan de huidige situatie van de kerk. En natuurlijk was er in de tijd van Paulus ook al een groep die zich de echte kerk waande: “wij zijn van Christus”. Veel kerkgenootschappen vinden van zichzelf dat zij “de ware kerk” zijn, zelfs dat buiten hen “de kerk” niet bestaat.

Maar oecumene begint daar waar mensen en kerkgemeenschappen zichzelf durven relativeren. Natuurlijk mag je je thuis voelen in je eigen geloofstraditie en zelfs menen dat die juist is. Het is goed je eigen wortels te kennen en je daar in thuis te voelen. Maar geen enkele kerk mag zich Christus toe-eigenen. Dat doe je wanneer je zegt dat je de “enig ware” bent. We mogen Christus ook niet in theologische mootjes hakken. Dat doe je wanneer je zegt dat je jouw liturgieviering, gebed, doop of avondmaalsviering niet samen kunt beleven met “andersdenkenden”.

Vandaar de oproep, niet alleen om te bidden voor eenheid, maar ook om eens over de muren van de eigen geloofstraditie heen met anderen samen te bidden, te zingen, vieren, lezen en danken en ook rond de tafel te gaan staan. In alle bescheidenheid het brood breken en delen en stamelen dat we eenheid verlangen. Sommige kerken hebben met dit laatste (de gezamenlijke tafelviering) een probleem. Die hebben nog wat meer zelfreflectie nodig.

Zaterdag de 25-ste januari is er in de Sint Gertrudiskerk in Bergen op Zoom een `stadsgebed`. Het gaat om een woord en gebedsdienst waaraan deelgenomen wordt door vrijwel alle Christelijke geloofsgemeenschappen in de stad; Rooms Katholiek, Protestants, Gereformeerd vrijgemaakt en enkele Evangelische gemeenten. Elders in het `kerkbodegebied` zijn er ook initiatieven om elkaar op te zoeken en samen te bidden en te vieren. Ik wens U allen zinvolle en inspirerende bijeenkomsten toe en ik wens ieder ook toe dat van vieren ook de stap gezet kan worden naar leren, dienen en delen.

 Ds. Willem Vermeulen.